طنز در قالب شعیر

  

هرچی فاسد و بی پدر بینی
همــــــه را گِـــــــردِ راهبـــــــر بيني

عـــــــده اي چاپولس  و دزد و دغل
دورِ این رهبران ی كــــــور و كچـــــل

همـــــه کیرمِ چپــــاول و تـــــاراج
تــــا ستــاننـــــد از خلايــــق بـــــاج

هــــر كـــــه بـود چند روز، زنــــداني
گــر چـــــه خود دزد بـــــود يا جانـي

هر قدر هم كه مغــز داشت دلیل
چونكــــه داراي ريـــش بـود و سبيل

يـا وزيـــــر است حالي یا سركـــــار
يا وكيــــــل است يا كـــه راه بردار

هر كه عمامـــه بـــر سرش نبــــــود
يـــــا كـــــه دجـــــال رهبـــرش نبود

هـــــر كــــه را اصل يا نسب بـــاشد
خود سزاوار لعــــن و سب بـــــاشد

جــــاكشاني كـــــه ريش دار شدند
تازگي قــــــوم و خـــويش دار شدند

غيرِ خمس و زكــوة و سهـــمِ امـــام
هر كه را هر چه هست، هست حرام

جانِ انسان به دستِ جمعي هيـــــز
بي بهاتر شده است از هـــر چيــــز

نيست حقي بـــــراي هيـــــچ بشر
كه ولي خوانيش و يــــــا رهبـــــــر

هر كه خود را فقيـــــــه ميــخوانــــد
يـــــا ولي بهــــــرِ خلق ميــدانـــــد

در حقيقت وُرا مگــــــوي فقيـــــــه
كه بُود اينچنين فقيـــــه، سفيـــــه

پتی خزانه

رهبران دوزدان مزدور است و گرگان و قوی

جملگی هستند خونخوار و به ضحاکند شبیه

رنــــــج و زجـــــرِ مـــــردمــــان را روز و شب

از خــــدای مفتضح خواهنــــد هردم زیر لب

با کلام و قــــدرت و پـــول و سلاح و اختناق
اجـــتماع را بَــــرده دارند از بــــرای ارتـــزاق

بــــرای سود و سودا و حصول نفــــع خــــــود
راوی نقل و حدیث هستند در هر جمع و گود

کــــــاشفِ اسرارِ اعــــــدادِ کلامِ بی ثمــــر
یاوه گویانِ نفــــاق و مذهبِ از حـــــد به در

مفتیـــــانِ دانشِ علــــمِ جمــــاعِ شهوتی
کـــاخـــــدارانِ ریـــــاکـــــار و سران پاپتـــی

صاحبــــــانِ منبـــــعِ تولیـــــدِ فکرِ ارتجـــاع
روضه خوانانِ دروغیـــنِ جنــــونِ انتفــــــاع

ژاژخواهـــــانِ زبانبـــــازِ بیــــــانِ جـــاهلی
بی عمل گویندگانِ رهــــــروِ عصیانگــــری

قرنهــــــا این مجمع دوزدان قوی درگردِ هم
کشتـــــه و دزدیــده و بُردند با جور و ستم

‍پتی خزانه

"داني كـــه چيست وزارت ، ديدار يــار ديدن" 
يك چــــاي داغ لب سوز، با قند سركشيدن

عالي است یک ریاست فوق ليسانس گشتن
وانگه به چور پوست با دوستـــــان مكيدن

پز مي دهند وزیران ، سیف است پرو از پول 
یک راه کنید پیدا ؛ تا چور شود وزارت 

مــــا روز وشب به ناچار، شبكار و روز كاريم
امـــــا هميشه لنگيم بـــــــا اين همه دويدن

اي بخــت لامروّت، تــــــــو معـــرفـــت نداري
حدّ و حســــــــــــاب دارد خوابيدن و كپيدن!

روزي سه چــــار ساعت،ما و، خزانه دولت
اما شمــــــا و هـــــــر روز ، در نان خشک لميدن

تو كاهي اي درآمد! خرج است همچنان كوه
داري عجــــــب تخصص در كـــــــــار ورپريدن

وقتي كه نيست پارتي، چشمم در انتظار است 
در جستجـــــوي ویزه هی گاه مست هم مست

پيش رئيس جمهور رفتن ســــــــودي ندارد
حـــــرف حســــــاب گفتن، پرت و پلا شنيدن

جاوید نکش این درد سر تا سر حکمت 
این است بازی یک شب نی ماه سال کشیدن